Post by Jerzy on Sept 1, 2010 0:56:27 GMT -5
Artykuł o technologiach informatycznych w szkole polskiej;.
Szkoła nowej ery
Stara gwardia nauczycieli chce mieć dyżurnego, czystą tablicę i zapas kredy w biurku. Linijkę, do zaprowadzania porządku w klasie, wspomina z sentymentem. Ale stara gwardia coraz bardziej wykrusza się. Ich miejsce zajmują belfrzy, którzy na lekcjach puszczają filmiki z Youtube, a prace domowe zadają na Facebooku. Jednak na prawdziwą ewolucję w polskich szkołach przyjdzie nam jeszcze poczekać.
Kiedy dwadzieścia lat temu zapalono zielone światło do nauki języka angielskiego w szkołach, a z czasem dyrektorzy z mozołem zaczęli ustawiać pierwsze komputery w klasach i zatrudniać informatyków wielu wydawało się, że polskie szkolnictwo przechodzi gruntowną modernizację. Z dzisiejszej perspektywy wydaje ona się jedynie niewielkim krokiem na drodze edukacyjnej ewolucji. Prawdziwy skok polska szkoła musi dokonać teraz, w erze powszechnej dostępności do Internetu, w erze rozkwitu portali społecznościowych, nowych mediów, całej cyfrowej rzeczywistości, która wkroczyła już we wszystkie dziedziny codziennego życia.
To właśnie cywilizacyjny i technologiczny galop współczesnego świata wymusza metamorfozę szkolnictwa, zmianę stylu organizacji szkoły, sposobu prowadzenia lekcji, znalezienia nowych kanałów komunikacji z uczniami i rodzicami. Zmianę wymuszają też sami uczniowie, do cna przesiąknięci światem 2.0.
Do szkół właśnie wkracza pierwsze pokolenie, które w ogóle nie zna analogowego świata - pozbawionego komórek, komputerów, internetowych komunikatorów, forów dyskusyjnych czy portali społecznościowych. To pokolenie dla którego reliktem jest nawet komputerowa dyskietka, bez której przecież jeszcze dekadę temu trudno było sobie wyobrazić korzystanie z komputera. Czy polska szkoła jest gotowa na konfrontacje z tym pokoleniem? Czy nauczyciele, szlifujący swój pedagogiczny warsztat w zupełnie innych realiach są w stanie nawiązać dialog z uczniami 2.0? Czy też ich konserwatyzm w prowadzeniu lekcji sprawi, że ci drudzy będą odbierać szkołę jako archaiczny twór z minionej epoki? Co szkoła ma do zaoferowania pokoleniu na co dzień poruszającym się w świecie wypełnionym pikselami?
Komputer jest, albo stary albo popsuty
Na pierwszy rzut oka szkolna rzeczywistość nie wygląda tak źle. Niemal w każdej polskiej szkole są już komputery, co jeszcze kilka lat temu wcale nie było takie oczywiste. W szkołach pracuje też coraz więcej dyplomowanych informatyków, prowadzących lekcje z obsługi komputera. Z bliższej perspektywy sytuacja nie jest jednak już taka różowa. Komputery owszem są, ale z reguły mocno przestarzałe, a nierzadko nawet popsute. Uczniom służą np. od dekady. Niemodernizowane (bo szkoła nie ma na to pieniędzy) budzą u młodzieży, łasej na nowinki techniczne, uśmiech politowania. Do tego często sprzęt jest zamknięty na klucz w salach komputerowych, otwieranych tylko przy okazji lekcji z informatyki. O wykorzystaniu komputerów na zajęciach z innych przedmiotów nie ma nawet mowy.
Zajęcia informatyczne też pozostawiają wiele do życzenia. W szkolnej hierarchii pozycja informatyków wciąż jest niższa niż polonistów czy matematyków. Do tego najlepsi specjaliści nie chcą pracować w szkole i wybierają lepiej płatne posady w międzynarodowych koncernach. Efekt? Są szkoły w których na informatyce uczy się nastolatków pisania w Wordzie i obsługi myszki czyli elementarza, który sami już dawno posiedli.
Informatyk Przemysław Pilarski przez dwa lata pracował w jednym z łódzkich gimnazjów. Ze swoimi uczniami projektował proste strony internetowe, tworzył podstawowe bazy danych, podpowiadał im jak tworzyć prezentacje multimedialne i jak wykorzystywać Internet do nauki geografii czy biologii. Swoje lekcje kontynuował w pokoju nauczycielskim, tłumacząc nauczycielom z innych dziedzin, że filmy z portalu Youtube mogą sprawić, że ich lekcje nie będą takie nudne.
- Niektórzy zwyczajnie bali się Internetu, traktowali go jako zagrożenie dla tradycyjnych metod nauki, które polegają na wbijaniu wiedzy do głów uczniów i przepisywaniu zadań z tablicy. Wszystkich przebijała nauczycielka geografii, która włączała rzutnik, kładła na nim piłeczkę do ping-ponga i na jej przykładzie opowiadała uczniom o strukturze budowy ziemi. Choć w szkole był służbowy laptop, nawet nie myślała, żeby go używać - wspomina Przemysław Pilarski.
Z gimnazjum odszedł w ubiegłym roku. zamienił szkolną klasę na biurko w jednym z koncernów drogeryjnych, dla którego piszę programy komputerowe. Na odchodne stworzył dla gimnazjum program e-dziennika, który miał ułatwić komunikację między nauczycielami a rodzicami. Co z tego, skoro nauczyciele i tak woleli taszczyć na lekcje tradycyjny dziennik. Do tego elektronicznego podchodzili z nieufnością.
Amerykanie też są niechętni
Okazuje się, że brak wiary w nowoczesne technologie nie dotyczy tylko polskich nauczycieli. Badania przeprowadzone w ubiegłym roku wśród amerykańskich nauczycieli wykazały, że i oni niechętnie zmieniają swoje przyzwyczajenia co do sposobu prowadzenia lekcji. Tylko 22 procent ankietowanych przyznało, że często wykorzystuje nowe technologie na swoich zajęciach, 43 procent uznało się za użytkowników umiarkowanych lub sporadycznych. Za to aż 34 procent amerykańskich belfrów przyznało, że prawie w ogóle nie używa nowinek technicznych w swojej pracy, mimo tego, że większość z nich na co dzień korzysta z poczty elektronicznej i dostępu do sieci.
W Polsce brakuje podobnych badań, ale nasi specjaliści wprowadzający nauczycieli w otoczenie nowych technologii mają swoje teorię na temat szkoły 2.0 w rodzimych realiach. Często odmienne.
Adam Tylkowski, rzecznik stowarzyszenia Przyjazna Szkoła, organizującego szkolenia dla nauczycieli do nowych potrzeby rynku edukacyjnego; - Nie ma co się oszukiwać, nasza szkoła nie jest na miarę XXI wieku. Nie sądzę, żeby główną przeszkodą był brak sprzętu. W wielu szkołach komputery są. Różnej jakości, przestarzałe, często wymagające rewitalizacji, ale są. Wciąż za to brakuje wykwalifikowanej kadry. W szkołach wciąż funkcjonuje spora grupa nauczycieli, którym wygodnie tkwić w układzie sprzed lat. Nie czują potrzeby urozmaicania swoich lekcji technikami komputerowymi. Na szczęście coraz liczniejsza grupa nauczycieli ma chęci do nauki. Chcę poznawać nowe technologię, chcę wykorzystywać je w swojej pracy.
W nieco innym tonie wypowiada się Dariusz Fabicki, informatyk i ekspert we wdrażaniu nowych technologii w polskich szkołach. W rozmowie z "Gazetą Wyborczą" Fabicki powiedział:
- "Nauczyciele potrafią korzystać z nowoczesnych technologii, nie mam żadnych obaw, że poradzą sobie w szkole 2.0. Nauczyli się korzystać z nowych technologii, ale ich nie używają, bo nie ma systemu ani technologii, która by im to umożliwiała w codziennej pracy. W szkołach nie ma infrastruktury. Nauczyciele mają doskonałą wiedzę, ale nie mogą z niej skorzystać" - uważa Dariusz Fabicki.
Rozwiązaniem na bolączki nauczycieli miał być program "Komputer dla ucznia", do którego rząd przymierzał się dwa lata temu. Program zakładał inwazję nowoczesnych technologii do polskich szkół, ale na razie trafił do dolnej szuflady w biurku premiera Donalda Tuska. Kryzys ekonomiczny, który zaatakował gospodarki całego świata sprawił, że administracja państwowa musiała zacisnąć pasa. Rząd poszukał oszczędności m.in. w programie "Komputer dla ucznia". Projekt na razie został zawieszony. Udało się jedynie przeszkolić ponad trzydzieści tysięcy nauczycieli z całej Polski.
Czat z rodzicami, gadu-gadu z uczniem
Ci, radzą więc sobie na własną rekę. Niektórzy na lekcje przynoszą własne laptopy z których wyświetlają uczniom filmiki na Youtube czy multimedialne slajdy. Powoli do lamusa zaczynają odchodzić tradycyjne zeszyty i zielone tablice, po których nauczyciel mazał kredą. Lekcje mają formę uczelnianego wykładu. Nauczyciel przestaje dyktować wyświechtane przez lata formułki i nie zapisuje definicji na tablicy, które uczniowie co do joty przepisywali do zeszytów. Dziś pytania do samodzielnego opracowania do egzaminów dostają na mejla. Jeśli uczeń przygotowuje się np. do olimpiady przedmiotowej albo jakiegoś konkursu wiedzy nauczyciel podsyła mu materiały do nauki na skrzynkę pocztową. Nauczyciele tworzą też zamknięte fora dyskusyjne dla swoich uczniów i profile na popularnych portalach społecznościowych, gdzie omawiają ważne sprawy ze swoimi wychowankami. Z ich rodzicami komunikują się na chatach i poprzez komunikatory internetowe. Coraz popularniejsze są też wspominane wcześniej elektroniczne dzienniki, na których rodzice na bieżąco mogą śledzić postępy swoich dzieci w nauce.
- My taki dziennik wprowadzamy od września. To taka mała rewolucja, która ma ułatwić kontakt między nauczycielem a rodzicem - mówi nam Ewa Podgórska, wicedyrektorka Zespołu Szkół Mechanicznych nr 1 w Bydgoszczy.
Kierowana przez nią szkoła spokojnie może uchodzić za wzór wykorzystania potencjału nowych technologii. Standardem wyposażenia każdej klasy jest multimedialny zestaw. To telewizor LCD, komputer, rzutnik, drukarka. W klasach wiszą tablice interaktywne, a uczniowie przedmiotów technicznych i zawodowych korzystają z programów komputerowych, z którymi później mogą spotkać się w swojej zawodowej karierze. Nauczyciele też nie mogą narzekać. Każdy z nich ma służbowego laptopa, który ma mu ułatwić pracę i podnieść efektywność prowadzonych przez niego lekcji.
- Awanse zawodowe nauczycieli wymagają na nich podnoszenie kwalifikacji i nauczyciele doskonale zdają sobie sprawę, że muszą korzystać z nowinek technicznych. I korzystają. Mając takie wyposażenie szkoły grzechem byłoby tego nie wykorzystać - mówi naszemu reporterowi dyrektor Ewa Podgórska. - Truizmem jest mówienie o korzyściach płynących z wykorzystania nowych technologii w szkole. Na pewno ułatwiają pracę nauczycieli. Podnoszą jej jakość, efektywność lekcji wzrasta. Słowem atrakcyjność wypiera nudę - wylicza dyrektorka.
Imponujący park maszynowy bydgoski "Mechanik" kupił za unijne pieniądze i środki ze spadku, który przepisała szkole zamożna absolwentka ze Stanów Zjednoczonych. Nie wszystkie placówki mają tyle szczęścia, ale trend wypierania analogowych metod nauczania przez cyfrowe narzędzia do nauki zaczyna powoli zauważalny jest w szkołach. Ku coraz większemu zadowoleniu nauczycieli.
Anna jest nauczycielką. Na jednym z portali poświęconych idei "szkole nowych czasów" napisała: - "Na pewno ja pracuję w takiej szkole, która zasługuje na miano szkoły 2.0. W każdej sali nauczyciel ma do dyspozycji komputer, rzutnik multimedialny, skaner i drukarkę. Uczniowie nie muszą nosić ze sobą książek, zeszytów - dostają gotowe karty pracy. Gdy w którymś momencie potrzebuję zrobić sobie ksero – na komputerze w swojej sali wciskam „drukuj” i za pięć minut dyżurujący uczeń przynosi mi wydrukowane kartki. Każdy w szkole ma mejla, dzięki któremu łatwiej się skontaktować. Nauczyciele mają również dostęp do wewnętrznej bazy materiałów. Mogą z tej bazy korzystać zarówno w szkole, jak i w domu. Szkoła jest świetnie zorganizowana i podoba mi się to, że mogę z uczniami robić wszystko na co mam ochotę. Oczywiście przygotowywanie kart pracy i innych materiałów zajmuje dużo czasu, ale na szczęście lubię to robić, więc jest to dla mnie prawdziwa przyjemność".
Zmieniająca się mentalność nauczycieli czy dążenia szkół do cyfryzacji to dobry prognostyk, ale na otwieranie szampana jednak jeszcze za wcześnie. Zanim uczniowie zaczną przychodzić na lekcję z laptopami zamiast tornistrów miną zapewne długie lata. Adamowi Tylkowskiemu ze stowarzyszenia "Przyjazna szkoła" szkoła XII wieku marzy się już za pięć lat. To marzenia, ale im szybciej ewolucja w polskich szkołach stanie się faktem, tym lepiej. W innym przypadku faktem stanie się "escape", które z nudnej szkoły jak najszybciej będą chcieli zrobić uczniowie nowej ery.
Szkoła nowej ery
Stara gwardia nauczycieli chce mieć dyżurnego, czystą tablicę i zapas kredy w biurku. Linijkę, do zaprowadzania porządku w klasie, wspomina z sentymentem. Ale stara gwardia coraz bardziej wykrusza się. Ich miejsce zajmują belfrzy, którzy na lekcjach puszczają filmiki z Youtube, a prace domowe zadają na Facebooku. Jednak na prawdziwą ewolucję w polskich szkołach przyjdzie nam jeszcze poczekać.
Kiedy dwadzieścia lat temu zapalono zielone światło do nauki języka angielskiego w szkołach, a z czasem dyrektorzy z mozołem zaczęli ustawiać pierwsze komputery w klasach i zatrudniać informatyków wielu wydawało się, że polskie szkolnictwo przechodzi gruntowną modernizację. Z dzisiejszej perspektywy wydaje ona się jedynie niewielkim krokiem na drodze edukacyjnej ewolucji. Prawdziwy skok polska szkoła musi dokonać teraz, w erze powszechnej dostępności do Internetu, w erze rozkwitu portali społecznościowych, nowych mediów, całej cyfrowej rzeczywistości, która wkroczyła już we wszystkie dziedziny codziennego życia.
To właśnie cywilizacyjny i technologiczny galop współczesnego świata wymusza metamorfozę szkolnictwa, zmianę stylu organizacji szkoły, sposobu prowadzenia lekcji, znalezienia nowych kanałów komunikacji z uczniami i rodzicami. Zmianę wymuszają też sami uczniowie, do cna przesiąknięci światem 2.0.
Do szkół właśnie wkracza pierwsze pokolenie, które w ogóle nie zna analogowego świata - pozbawionego komórek, komputerów, internetowych komunikatorów, forów dyskusyjnych czy portali społecznościowych. To pokolenie dla którego reliktem jest nawet komputerowa dyskietka, bez której przecież jeszcze dekadę temu trudno było sobie wyobrazić korzystanie z komputera. Czy polska szkoła jest gotowa na konfrontacje z tym pokoleniem? Czy nauczyciele, szlifujący swój pedagogiczny warsztat w zupełnie innych realiach są w stanie nawiązać dialog z uczniami 2.0? Czy też ich konserwatyzm w prowadzeniu lekcji sprawi, że ci drudzy będą odbierać szkołę jako archaiczny twór z minionej epoki? Co szkoła ma do zaoferowania pokoleniu na co dzień poruszającym się w świecie wypełnionym pikselami?
Komputer jest, albo stary albo popsuty
Na pierwszy rzut oka szkolna rzeczywistość nie wygląda tak źle. Niemal w każdej polskiej szkole są już komputery, co jeszcze kilka lat temu wcale nie było takie oczywiste. W szkołach pracuje też coraz więcej dyplomowanych informatyków, prowadzących lekcje z obsługi komputera. Z bliższej perspektywy sytuacja nie jest jednak już taka różowa. Komputery owszem są, ale z reguły mocno przestarzałe, a nierzadko nawet popsute. Uczniom służą np. od dekady. Niemodernizowane (bo szkoła nie ma na to pieniędzy) budzą u młodzieży, łasej na nowinki techniczne, uśmiech politowania. Do tego często sprzęt jest zamknięty na klucz w salach komputerowych, otwieranych tylko przy okazji lekcji z informatyki. O wykorzystaniu komputerów na zajęciach z innych przedmiotów nie ma nawet mowy.
Zajęcia informatyczne też pozostawiają wiele do życzenia. W szkolnej hierarchii pozycja informatyków wciąż jest niższa niż polonistów czy matematyków. Do tego najlepsi specjaliści nie chcą pracować w szkole i wybierają lepiej płatne posady w międzynarodowych koncernach. Efekt? Są szkoły w których na informatyce uczy się nastolatków pisania w Wordzie i obsługi myszki czyli elementarza, który sami już dawno posiedli.
Informatyk Przemysław Pilarski przez dwa lata pracował w jednym z łódzkich gimnazjów. Ze swoimi uczniami projektował proste strony internetowe, tworzył podstawowe bazy danych, podpowiadał im jak tworzyć prezentacje multimedialne i jak wykorzystywać Internet do nauki geografii czy biologii. Swoje lekcje kontynuował w pokoju nauczycielskim, tłumacząc nauczycielom z innych dziedzin, że filmy z portalu Youtube mogą sprawić, że ich lekcje nie będą takie nudne.
- Niektórzy zwyczajnie bali się Internetu, traktowali go jako zagrożenie dla tradycyjnych metod nauki, które polegają na wbijaniu wiedzy do głów uczniów i przepisywaniu zadań z tablicy. Wszystkich przebijała nauczycielka geografii, która włączała rzutnik, kładła na nim piłeczkę do ping-ponga i na jej przykładzie opowiadała uczniom o strukturze budowy ziemi. Choć w szkole był służbowy laptop, nawet nie myślała, żeby go używać - wspomina Przemysław Pilarski.
Z gimnazjum odszedł w ubiegłym roku. zamienił szkolną klasę na biurko w jednym z koncernów drogeryjnych, dla którego piszę programy komputerowe. Na odchodne stworzył dla gimnazjum program e-dziennika, który miał ułatwić komunikację między nauczycielami a rodzicami. Co z tego, skoro nauczyciele i tak woleli taszczyć na lekcje tradycyjny dziennik. Do tego elektronicznego podchodzili z nieufnością.
Amerykanie też są niechętni
Okazuje się, że brak wiary w nowoczesne technologie nie dotyczy tylko polskich nauczycieli. Badania przeprowadzone w ubiegłym roku wśród amerykańskich nauczycieli wykazały, że i oni niechętnie zmieniają swoje przyzwyczajenia co do sposobu prowadzenia lekcji. Tylko 22 procent ankietowanych przyznało, że często wykorzystuje nowe technologie na swoich zajęciach, 43 procent uznało się za użytkowników umiarkowanych lub sporadycznych. Za to aż 34 procent amerykańskich belfrów przyznało, że prawie w ogóle nie używa nowinek technicznych w swojej pracy, mimo tego, że większość z nich na co dzień korzysta z poczty elektronicznej i dostępu do sieci.
W Polsce brakuje podobnych badań, ale nasi specjaliści wprowadzający nauczycieli w otoczenie nowych technologii mają swoje teorię na temat szkoły 2.0 w rodzimych realiach. Często odmienne.
Adam Tylkowski, rzecznik stowarzyszenia Przyjazna Szkoła, organizującego szkolenia dla nauczycieli do nowych potrzeby rynku edukacyjnego; - Nie ma co się oszukiwać, nasza szkoła nie jest na miarę XXI wieku. Nie sądzę, żeby główną przeszkodą był brak sprzętu. W wielu szkołach komputery są. Różnej jakości, przestarzałe, często wymagające rewitalizacji, ale są. Wciąż za to brakuje wykwalifikowanej kadry. W szkołach wciąż funkcjonuje spora grupa nauczycieli, którym wygodnie tkwić w układzie sprzed lat. Nie czują potrzeby urozmaicania swoich lekcji technikami komputerowymi. Na szczęście coraz liczniejsza grupa nauczycieli ma chęci do nauki. Chcę poznawać nowe technologię, chcę wykorzystywać je w swojej pracy.
W nieco innym tonie wypowiada się Dariusz Fabicki, informatyk i ekspert we wdrażaniu nowych technologii w polskich szkołach. W rozmowie z "Gazetą Wyborczą" Fabicki powiedział:
- "Nauczyciele potrafią korzystać z nowoczesnych technologii, nie mam żadnych obaw, że poradzą sobie w szkole 2.0. Nauczyli się korzystać z nowych technologii, ale ich nie używają, bo nie ma systemu ani technologii, która by im to umożliwiała w codziennej pracy. W szkołach nie ma infrastruktury. Nauczyciele mają doskonałą wiedzę, ale nie mogą z niej skorzystać" - uważa Dariusz Fabicki.
Rozwiązaniem na bolączki nauczycieli miał być program "Komputer dla ucznia", do którego rząd przymierzał się dwa lata temu. Program zakładał inwazję nowoczesnych technologii do polskich szkół, ale na razie trafił do dolnej szuflady w biurku premiera Donalda Tuska. Kryzys ekonomiczny, który zaatakował gospodarki całego świata sprawił, że administracja państwowa musiała zacisnąć pasa. Rząd poszukał oszczędności m.in. w programie "Komputer dla ucznia". Projekt na razie został zawieszony. Udało się jedynie przeszkolić ponad trzydzieści tysięcy nauczycieli z całej Polski.
Czat z rodzicami, gadu-gadu z uczniem
Ci, radzą więc sobie na własną rekę. Niektórzy na lekcje przynoszą własne laptopy z których wyświetlają uczniom filmiki na Youtube czy multimedialne slajdy. Powoli do lamusa zaczynają odchodzić tradycyjne zeszyty i zielone tablice, po których nauczyciel mazał kredą. Lekcje mają formę uczelnianego wykładu. Nauczyciel przestaje dyktować wyświechtane przez lata formułki i nie zapisuje definicji na tablicy, które uczniowie co do joty przepisywali do zeszytów. Dziś pytania do samodzielnego opracowania do egzaminów dostają na mejla. Jeśli uczeń przygotowuje się np. do olimpiady przedmiotowej albo jakiegoś konkursu wiedzy nauczyciel podsyła mu materiały do nauki na skrzynkę pocztową. Nauczyciele tworzą też zamknięte fora dyskusyjne dla swoich uczniów i profile na popularnych portalach społecznościowych, gdzie omawiają ważne sprawy ze swoimi wychowankami. Z ich rodzicami komunikują się na chatach i poprzez komunikatory internetowe. Coraz popularniejsze są też wspominane wcześniej elektroniczne dzienniki, na których rodzice na bieżąco mogą śledzić postępy swoich dzieci w nauce.
- My taki dziennik wprowadzamy od września. To taka mała rewolucja, która ma ułatwić kontakt między nauczycielem a rodzicem - mówi nam Ewa Podgórska, wicedyrektorka Zespołu Szkół Mechanicznych nr 1 w Bydgoszczy.
Kierowana przez nią szkoła spokojnie może uchodzić za wzór wykorzystania potencjału nowych technologii. Standardem wyposażenia każdej klasy jest multimedialny zestaw. To telewizor LCD, komputer, rzutnik, drukarka. W klasach wiszą tablice interaktywne, a uczniowie przedmiotów technicznych i zawodowych korzystają z programów komputerowych, z którymi później mogą spotkać się w swojej zawodowej karierze. Nauczyciele też nie mogą narzekać. Każdy z nich ma służbowego laptopa, który ma mu ułatwić pracę i podnieść efektywność prowadzonych przez niego lekcji.
- Awanse zawodowe nauczycieli wymagają na nich podnoszenie kwalifikacji i nauczyciele doskonale zdają sobie sprawę, że muszą korzystać z nowinek technicznych. I korzystają. Mając takie wyposażenie szkoły grzechem byłoby tego nie wykorzystać - mówi naszemu reporterowi dyrektor Ewa Podgórska. - Truizmem jest mówienie o korzyściach płynących z wykorzystania nowych technologii w szkole. Na pewno ułatwiają pracę nauczycieli. Podnoszą jej jakość, efektywność lekcji wzrasta. Słowem atrakcyjność wypiera nudę - wylicza dyrektorka.
Imponujący park maszynowy bydgoski "Mechanik" kupił za unijne pieniądze i środki ze spadku, który przepisała szkole zamożna absolwentka ze Stanów Zjednoczonych. Nie wszystkie placówki mają tyle szczęścia, ale trend wypierania analogowych metod nauczania przez cyfrowe narzędzia do nauki zaczyna powoli zauważalny jest w szkołach. Ku coraz większemu zadowoleniu nauczycieli.
Anna jest nauczycielką. Na jednym z portali poświęconych idei "szkole nowych czasów" napisała: - "Na pewno ja pracuję w takiej szkole, która zasługuje na miano szkoły 2.0. W każdej sali nauczyciel ma do dyspozycji komputer, rzutnik multimedialny, skaner i drukarkę. Uczniowie nie muszą nosić ze sobą książek, zeszytów - dostają gotowe karty pracy. Gdy w którymś momencie potrzebuję zrobić sobie ksero – na komputerze w swojej sali wciskam „drukuj” i za pięć minut dyżurujący uczeń przynosi mi wydrukowane kartki. Każdy w szkole ma mejla, dzięki któremu łatwiej się skontaktować. Nauczyciele mają również dostęp do wewnętrznej bazy materiałów. Mogą z tej bazy korzystać zarówno w szkole, jak i w domu. Szkoła jest świetnie zorganizowana i podoba mi się to, że mogę z uczniami robić wszystko na co mam ochotę. Oczywiście przygotowywanie kart pracy i innych materiałów zajmuje dużo czasu, ale na szczęście lubię to robić, więc jest to dla mnie prawdziwa przyjemność".
Zmieniająca się mentalność nauczycieli czy dążenia szkół do cyfryzacji to dobry prognostyk, ale na otwieranie szampana jednak jeszcze za wcześnie. Zanim uczniowie zaczną przychodzić na lekcję z laptopami zamiast tornistrów miną zapewne długie lata. Adamowi Tylkowskiemu ze stowarzyszenia "Przyjazna szkoła" szkoła XII wieku marzy się już za pięć lat. To marzenia, ale im szybciej ewolucja w polskich szkołach stanie się faktem, tym lepiej. W innym przypadku faktem stanie się "escape", które z nudnej szkoły jak najszybciej będą chcieli zrobić uczniowie nowej ery.
